‘Een jongen van zestien jaar kwam met zijn oudere broer naar een consult. Hij groeide op in een groot gezin, zijn vader overleed op jonge leeftijd. De tiener was onlangs onderweg van zijn school naar de metro overvallen en had sindsdien last van heftige angsten. Hij durfde niet naar buiten en ging niet meer naar school. Zijn nachten werden geplaagd door nachtmerries en bedplassen. Ik kon als huisarts luisteren, maar besefte dat ik vanuit mijn rol weinig kon aanbieden. Toen mailde ik de Jeugdpsycholoog van het Ouder- en Kindteam.
Als ik een ingewikkeld verwijzingstraject naar een GGZ-instelling had opgestart, dan was de jongen waarschijnlijk op een lange wachtlijst beland. Met de Ouder- en Kindteams, ook aanwezig bij overleggen van ons basisteam in de wijk, kunnen we snel op zoek naar hulp. De OKT-collega’s kennen de wijk en gezinnen goed en kijken breed naar passende hulp in de buurt. Als ik hen inschakel om mee te denken, dan voelt het niet alsof ik het vertrouwen van het gezin schaadt.
In eerste instantie ging de Jeugdpsycholoog van OKT naar de jongen thuis, ook zijn moeder werd bij deze huisbezoeken betrokken. Toen de jongen weer meer durfde, kreeg hij een EMDR-behandeling op de wijklocatie van OKT. Stap voor stap durfde hij meer naar buiten gaan en met het OV te reizen. Met toestemming van de jongen en het gezin, werden de school en leerplicht benaderd door OKT. Een gezamenlijk plan voor vervolgonderwijs voorkwam schooluitval. Ook bij dit overleg met de school werd zijn moeder nauw betrokken. Zo werd de hulp voor de jongen vanuit verschillende partners gedragen.’
